Dag 14-18

Tewijl ik dit schrijf , zijn we weer thuis!
Hoe de laatste dagen in India voorlopig te beschrijven?
Wat ga ik zeggen over de veelheid aan gebeurtenissen aan gevoelens bij zowel mezelf als Radha die haar geboorteland ervaren heeft?
We landen nog... En door schrijven deel ik een stuk van mezelf.

De reis is zoals sommigen weten eerder geëindigd dan gepland.
Net 2 dagen aangekomen op umang en al heerlijk opgenomen in het dagelijkse met de bewoners en al aan het spelen masseren en wandelen kregen we op maandag een telefoontje van mijn middelste kanjer: ga even samen luisteren zei hij want ik heb slecht nieuws. Hij vertelde dat opa erg ziek was en ze de dag ervoor afscheid genomen hadden. Nu snapte ik ook waarom hij in Amersfoort met de trein strandde en Thygo thuis moest blijven van school. Vanwege sneeuw en ook vanwege opa die uiteindelijk dinsdag overleed. Na het bericht hebben we ons afgevraagd wat e doen.
De optie eerder naar huis gaan nét nu Radha het leuker begin s vinden en we fijn op umang deels meewerkten en deels erop uit tot wat rust van onze India avonturen kwamen was een dag onzeker. Toen we eisen dat hij overleden was en ook het horen van mijn twee knullen die het toch best pittig hadden plus een docher die India niet onverdeeld fijn vond, het vele buikstroornissen ziek zijn, maakten dat ik en met instemming van Radha de terugreis met groe hulp van het lieve thuisfront en de verzekering een terugvlucht konden krijgen twee dagen eerder en dus donderdag al aangekomen zijn.
Woensdag zat ik massagevetslagen en planning nog uit te werken tien ik een telefoontje kreeg : jullie vliegen vanavond 2.55 zorg dat je op tijd bent.
Vanaf de afgelegen woonboerderij naar vliegveld in drukte is zeker twee uur. In hevelen ook twee uur: kortom: haast geboden.. Hoofd koel en om hulp gevraagd bij het regelen van een taxi naar het vliegveld. De andere vrijwilligsters en ook de assistent directrice hielpen ons fantastisch.
Radha pakte snel de koffers in en de tAxi kwam om 20.30 plaatselijke tijd.
Na inpakken hebben we uitgebreid en bewust Fscheid genomen van de lieve bewoners en ook al vonden ze het onverwacht snel ze stonden erop op een groepsfoto te gaan en ons kaarten en goede wensen mee te geven. Over en weer vertelt en laten weten dat elke dag in de rituelen met licht en aandacht we elkaar meenemen in gedachten zodat we daarin in het hart zeker verbonden blijven. Ook het afscheid van de vrijwilligers was warm en goed we hebben elkaar alle goeds en moois gewenst. Er word prachtig werk vrrzet door ze , en ook de moeilijkheden hobbels en traagheid soms gezien, net als het gemis van basale vaardigheden zoals een goede EHBO cursus voor de persooneden en hoog niveau bewoners. Handelingen gaan soms anders in India. Met een ander r vrijwilliger met wie ik EHBO verleende aan een gevallen bewoner met epileptische aanval doorgesproken en gezien dat ze eerst gaan discussiëren vaak en dan handelen terwijl bij acute zaken je eerst handeld en achteraf nog even doorpraat. Een bezoek aan een klein hospitaal en er ahterkomen dat er geen lijm is voor open snijwonden en mensen veel
Antibiotica krijgen.. Het zorgzame van de andere leden van de woongroep naar de bewoner en de dank voor het kleine beetje wat we deden. En een blije bewoner de volgende dag het leren masseren aan diverse personeelsleden en vrijwilligers en het veel bezig mogen zijn met massage in de korte tijd en al
Zoveel extra soepelheid te zien. Het ook door bewoners na twee dagen zelf gemasseerd worden en het geven van een yogales aan allemaal, het positief met elkaar omgaan. Het bezorgd zijn om ons om Radha en ook vragen of we meededen met hun dagelijkse structuur Het spelen van Radha met bewoners met een op de grind zittende bewoner met brede lach die echt zo blij was met alle aandacht. Een lief opvangmeisje met een moeilijke thuissituatie en met talent voor quilts maken: op umang vragen ze aan elkaar wat je droom is. En zijn ze blij zingen veel en starten een dag zoals ik m start: rituelen rond een kaars om hen in gedachten mee te nemen die in je hart zijn en de wereld goede gedachten te zenden, rek en strekken met yoga. Zingen en ontbijten en aan de slag met elkaar. Soms onrust en bovenal positief elkaar helpend. Blij met alle aandacht door de extra vrijwilligers. Wat een klus zal dat zijn zonder hen.

Tijdens een snelle hups en bups rit naar het vliegveld langzaam ook deze beelden los gelaten en ons verheugd op het weerzien met onze dierbaren. Door mijn nog niet genezen voet, ik gebruik nog een kruk, keegen we s t voorrang bij de instapbalie. Maar niet nadat we geholpen wRen door een Nederlander want we konden het vliegveld niet op zonder tickets. Zoals ze in India zeggen en ik ook in geloof: zend goede gedachten uit en intentie naar ontmoetingen en deûen gaan open: met vertrouwen zagen we de situatie. Voor Radha nog wat angstig maar uiteindelijk geholpen door een Nederlander in ee rij: na tegenhouden door Indiër bewaker die zei dat we moesten wachten op iemand van de vleugmaatschappij en wij in krappe tijd.. Onze paspoorten in vertrouwen aan de nelderlander afgegeven een zakenman emmer de baie in zicht buiten gewacht kregen we een uitdraai van de tickets.
De humor was er nog : dat was t dan paspoort kwijt en uiteraard opgelucht toen ie terug kwam.

Met nog lange rijen voor ons inchecken net op tijd en laatste inkopen van wat drinken kleincadeautje en een goedkope inkoop taxfree net oprijd voor het instappen.
Radha wilde haar vriend verrassen door niets te zeggen dat ze eerder terug was. En verheugde zich de hele weg.
Demarche doorvliegend met het licht mee, was de vlucht voorspoedig en konden we , beroerdheid van darmstoonissen en luchtzakken , landen op Schiphol waar we liefdevol werden opgevangen. Bijzonderemomenten van aankomen en beseffen wat er allemaal gebeurd is, het had en heeft wat tijd nodig.

Belangrijk was er zijn met elkaar in de voorbereiding op afscheid en het weer samen zijn.
Het besluit was goed eerder terug te gaan.
Het iets langer tijd hebben te landen om zo ook redelijk uitgerust de begrafenis bij te wonen was goed.

Deze reis was intens en een rootsreis met veel inzichten aan goede en minder leukedingen zoals elke reis. Het samenbreiden was het ook.
We laten het nog indalen en nemen al deze evaringen mee en waar het ter sprake komt delen we het graag.
Foto s gaan we toevoegen.

Vandaag start ons werk weer en kijken we ook dAr weer naar uit.
En zijn dankbaar voor jullie meelezen meeleven en steuntjes in e rug en blijheid met ons.
Superfijn dit te kunnen delen van een stukje van onze ervaringen.

Inzicht dat de wijsheid van India ook in Nederland voelbaar is en we zowel positieve als wat minder positieve ervaringen op deze reis nu gaan verwerken en meenemen en in onze levensreis.
Westers Indiër Indische westerling en een zijn op de plek waar je bent. Het zal tijd nodig hebben en inzicht om dit in te passen.
We kijken als moeder dochter er samen op terug en de dankbaarheid voor alle lieve mensen om ons heen is verdiept en heeft ons sterker in onszelf gemaakt.
Verbonden met hen inons hart zowelhier als daar.

De kerstdrukte gaat wat aan ons voorbij.
Het gewone leven start.
Een eerbetoon aan opa
Het meenemen van deze ervaringen en op ons pad het juiste doen en goede intenties uitzenden: voeten op de grond niet zwevend en bezig zijn genietend op je pad.
Mensen ontmoeten -stilte in drukte.

Goede kerstdagen en een stromend voorspoedig 2018 gewenst!